CA 2: The world of Manga

Op zaterdag 21 december ben ik met Sofie, mijn zus, mijn zusje en mijn vader naar Rotterdam geweest. In Rotterdam staat het wereldmuseum en in het wereldmuseum was een tentoonstelling over manga. Nu ben ik al heel lang een ‘otaku’ dus ik moest naar de tentoonstelling. (Een otaku is een heel extreme manga fan.)

Mijn CA houd dan ook in: naar het museum gaan en daar de tentoonstelling bekijken. De tentoonstelling bestond uit verschillende zalen die over verschillende dingen gingen. Je had een zaal met een inleiding, dan een zaal met goden en monsters waar manga op gebaseerd kunnen zijn, een zaal met mekka. (mekka = manga/anime waar robots of mechanische machines in voorkomen) Je had een zaal over de film ‘the wolf childeren: Yuki and Ame’. Je had een zaal met foto’s van mensen die manga figuren nadeden en een zaal met voornamelijk kleurrijke schilderijen/kunstwerken over manga. In elke zaal had je een aantal punten waar je naar info kon luisteren als je een audiotour bij je had. (En die hadden we J)

Op de CA heb ik me zelf niet zo voorbereid, behalve het lezen van de website, het plannen en het meenemen van een fototoestel. Oh en natuurlijk mijn goede humeur. In het museum zelf heb ik wel veel gedaan. Wat verder naar onder, bij mijn creatieve verwerking kun je achtergrond informatie zien die ik tijdens de tentoonstelling te weten ben gekomen.

Ik heb natuurlijk niet alleen maar achtergrond informatie te vertellen. Hieronder vind je een uitgebreide belevenis.
“Ik vond het erg leuk om erheen te gaan. Sommige zalen vond ik heel mooi: zoals de zaal met de kleurrijke schilderijen en de zaal met de informatie over goden en monsters. In de zaal met foto’s van mensen die manga figuren nadeden heb ik heel erg gelachen. De zaal met mekka vond ik niet zo interessant en de zaal over de film ‘the wolf childeren Yuki and Ame vond ik  niet leuk, want ik had die film allang gezien en vond het best wel een stomme film. Hij begon namelijk heel schattig en cool, maar later gingen beidde kinderen het huis uit en bleef de moeder alleen achter. En dat was niet cool, alleen maar heel zielig.

Verder waren er nog een paar puntjes die de tentoonstelling iets minder maakte. Dit waren de puntjes:

-          De werken waren heel cool, maar je kwam heel veel dezelfde artiesten tegen.

-          We hadden een audiotour erbij waar je op best een aantal punten informatie kreeg. Dit was erg leuk maar de uitspraak van Japanse woorden was vaak verkeerd of raar uitgesproken.

-          Er was een zaal over de film ‘the wolf childeren Yuki and Ame’ dit was erg groot neergezet, wat natuurlijk leuk was, maar ik had het persoonlijk leuker gevonden als ze zich niet op één film, maar op meerdere films hadden gericht.”

Achtergrond informatie:

Mijn achtergrond informatie gaat over Yõkai en Tengu. Allebei bovennatuurlijke vormen van wezens en beide omringt door mythes in japan. 

De Yõkai

Japan is een oud land waar ze vaak niet in één, maar in meerdere goden geloven.

Een van deze goden is de god Izanagi. Izanagi is degene die de Yõkai tot leven gebracht heeft. Dit gebeurde toen hij terug kwam van het land van Yomi en een bad nam. Omdat hij een god was, kregen de waterdruppels op zijn gezicht speciale krachten. Terwijl hij zich afdroogde drongen sommige druppels diep door tot in de aarde en doordrenkte ze het land met bovennatuurlijke kracht. De Yõkai werden geboren. Yõkai zijn magische monsters, geesten of spookachtige verschijningen.  Ze komen vaak voor in manga en zijn soms goed, maar meestal kwaad. Mensen zijn bang voor ze en haten ze ook vaak.

(Een afbeelding van allemaal Yõkai bij elkaar. Hier zijn ze meer in hun monstervorm getekend, maar ze kunnen ook veel meer alleen een stem of een donkere kleur zijn. Geest/spookachtiger dus.)

De Tengu

Tengu zijn beschermers van het boeddhistische geloof. Ze zijn wijs, maar ook stout, want ze halen vaak kattenkwaad uit. Dit kan mensen erg boos maken. Tengu kunnen in twee vormen voorkomen. Of in de vorm van een kraai. Of in een menselijke vorm, maar dan met een lange neus of een masker met een lange neus. De menselijke gedaante heeft dan wel nog steeds vleugels. Dit kun je terugzien in mijn creatieve verwerking, die hieronder te zien is!

Creatieve verwerking:

Waarom heb ik hiervoor gekozen:

Ik heb gekozen om een schilderij na te tekenen uit de tentoonstelling. Op het schilderij staan twee Tengu. Omdat ik Tengu’s ook in mijn achtergrond informatie verwerkt heb vond ik het leuk deze te tekenen en een beetje aan te passen met mijn eigen stijl.

Zo heb ik de Tengu in mensengedaante iets anders gedaan. Ik heb hem mannelijker gemaakt door de wimpers weg te laten, de mond breder te maken en de kin een bredere hoek te geven. Verder heb ik de vleugel die lichtblauw was donker gemaakt.

Het proces:

het maken van de verwerking ging goed, maar het inkleuren was wel erg lastig. De manier waarop zijn licht en schaduw in de tekening brachten, ik kon het niet eens een klein beetje in beeld brengen. De verhoudingen gingen verder wel redelijk goed en je kan zowel overeenkomsten als verschillen tussen mijn werk en het werk van de artiest zien.

Dus ik denk dat het redelijk goed ging. 

Bewijzen:

 Bonnetje van het wereldmuseum, voor mijn eigen blog gehouden.

Een groot doek waar we in het wereldmuseum voor zaten.